آسم و هر آنچه باید در مورد آن بدانید

آسم یک سندرم بالینی التهاب مزمن راه هوایی است که با انسداد مکرر، برگشت‌پذیر و مجاری تنفسی تشخیص داده می‌شود. التهاب مجاری هوایی همچنین منجر به واکنش بیش از حد مجاری هوایی می‌شود که در پاسخ به محرک‌های مختلف باعث تنگ شدن مجاری هوایی می‌شود. سالانه بیش از ۳۳۰۰ آمریکایی بر اثر آسم می‌میرند. علاوه بر این، همانطور که در مورد سایر بیماری‌های آلرژیک مانند اگزما (درماتیت آتوپیک)، تب یونجه (رینیت آلرژیک) و آلرژی غذایی شایعاتی وجود دارد، به نظر می‌رسد شیوع آسم در حال افزایش است. در این مقاله قصد داریم علائم و نشانه‌های این بیماری را بیان کنیم.

آسم در برابر COPD چه تفاوت هایی دارند؟

• آسم با تنگی برگشت‌پذیر راه هوایی مشخص می‌شود، در حالی که COPD (بیماری انسداد ریوی مزمن) به طور معمول بر اثر باریک شدن راه هوایی ثابت است.
• برخی از علائم COPD شبیه آسم است، از جمله خس خس سینه، تنگی نفس و سرفه.
• سرفه در COPD می‌تواند بیشتر از آسم مخاط ایجاد کند و بیماران مبتلا به COPD شدید ممکن است به کپسول اکسیژن نیاز داشته باشند.
• COPD اغلب در اثر قرار گرفتن در معرض دود سیگار، مستقیم یا غیرمستقیم حاصل می‌شود، اگرچه آسم شدید در صورت‌عدم قرار گرفتن در معرض دود می‌تواند با گذشت زمان به COPD تبدیل شود.
• داروهایی که برای درمان COPD استفاده می‌شوند شامل کورتیکواستروئیدهای استنشاقی، گشادکننده برونش، ترکیبات کورتیکواستروئید / برونکودیلاتور استنشاقی، آنتاگونیست‌های موسکارینی با اثر طولانی مدت و استروئیدهای خوراکی هستند.
• یک سندرم تازه توصیف شده به نام سندرم همپوشانی آسم / COPD وجود دارد که ویژگی‌های آسم و COPD را نشان می‌دهد. این موضوع پزشکی است که نیاز به مطالعه بیشتر دارد.

عوامل و دلایل ایجاد آسم چیست؟

آسم در اثر فعل و انفعالات پیچیده بین ترکیب ژنتیکی ارثی فرد و فعل و انفعالات با محیط ایجاد می‌شود. عواملی که باعث می‌شود یک فرد مستعد ژنتیکی این بیماری شود، به خوبی درک نشده است. موارد زیر عوامل خطر آسم هستند:

• سابقه خانوادگی بیماری‌های آلرژیک
• سابقه شخصی تب یونجه (رینیت آلرژیک)
• بیماری تنفسی ویروسی مانند ویروس سنسیسیال تنفسی (RSV) در دوران کودکی
• قرار گرفتن در معرض دود سیگار
• چاقی
• وضعیت اقتصادی-اجتماعی
• قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا یا سوختن زیست توده(انرژی تجدیدپذیر)

انواع مختلف آسم کدامند؟

این بیماری ممکن است در افراد مختلف علائم یکسان بروز ندهد. در حال حاضر متخصصان آسم از انواع داده‌های بالینی برای دسته‌بندی این بیماری استفاده می‌کنند. این داده‌ها شامل سن بروز این بیماری، وجود یاعدم وجود آلرژی‌های محیطی، وجود یاعدم افزایش سطح خون یا خلط ائوزینوفیل‌ها (نوعی گلبول سفید خون)، آزمایش عملکرد ریه (اسپیرومتری و دفع کسری اکسید نیتریک)، چاقی و قرار گرفتن در معرض دود سیگار می‌شود.

انواع:T2 زیاد یا غیر T2 (T2 کم)

پزشک شما ممکن است آسم را «آلرژیک» یا «ائوزینوفیل» توصیف کند. یکی از این ویژگی‌ها یا هر دو، یک فنوتیپ آسم «T2 بالا» را تشکیل می‌دهد که اصطلاحا نوع التهاب ایمنی مرتبط با این بیماری است. نوع آلرژیک به طور معمول در کودکی ایجاد می‌شود و با آلرژی‌های محیطی همراه است که تقریباً ۷۰ درصد ۸۰ درصد کودکان مبتلا به آسم آن را دارند. به طور معمول، سابقه آلرژی در خانواده وجود دارد.

علاوه بر این، سایر موارد آلرژیک مانند آلرژی غذایی یا اگزما نیز اغلب وجود دارد. آسم آلرژیک اغلب در اوایل بزرگسالی بهبود می‌یابد. با این حال، در بسیاری از موارد این بیماری دیرتر ظاهر می‌شود. گاهی اوقات آسم آلرژیک می‌تواند با افزایش ائوزینوفیل خون یا خلط ظاهر شود. آسم که در بزرگسالی ایجاد می‌شود ممکن است با خلط یا ائوزینوفیل‌های خون همراه باشد اما بدون حساسیت‌های محیطی باشد. گاهی اوقات بیماران این گروه پولیپ بینی نیز دارند که رشد سرشار از ائوزینوفیل در بینی مشاهده می‌شود.

آسم غیر T2 یا آسم T2 کم، نسبت کوچکی در عین حال دشوار برای درمان آسم را شامل می‌شود که با آلرژی یا ائوزینوفیل همراه نیست. این نوع آسم گاهی اوقات «آسم نوتروفیل» نامیده می‌شود و ممکن است با چاقی همراه باشد.

علائم و نشانه های آسم چیست؟

علائم و نشانه‌های کلاسیک آسم عبارتند از تنگی نفس، سرفه (غالبا در شب شدیدتر) و خس خس سینه (صدای سوت بلند و شدید تولید شده توسط جریان آشفته هوا از طریق مجاری تنفسی باریک، به طور معمول در هنگام بازدم خود را نشان می‌دهد). بسیاری از بیماران نیز تنگی قفسه سینه را گزارش می‌کنند. توجه به این نکته مهم است که این علائم اپیزودیک هستند و افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند دوره‌های طولانی مدت و بدون هیچ علائمی را سپری کنند.

عوامل شایع برای علائم آسم شامل قرار گرفتن در معرض مواد حساسیت‌زا (حیوانات خانگی، گرد و غبار، سوسک، کپک‌ها و گرده‌های گیاهان)، ورزش و عفونت‌های ویروسی است. سایر عوامل محرک عبارتند از قرار گرفتن در معرض بو و گرمای شدید است. استفاده از دخانیات یا قرار گرفتن در معرض دود سیگار مدیریت این بیماری را پیچیده می‌کند.

بسیاری از علائم و نشانه‌های آسم غیراختصاصی هستند و در سایر شرایط نیز دیده می‌شوند. علائمی که ممکن است شرایط دیگری غیر از این بیماری را نشان دهند شامل بروز علائم جدید در سنین بالاتر، وجود علائم همراه (مانند ناراحتی قفسه سینه، سبکی سر، تپش قلب و خستگی) وعدم پاسخ به داروهای مناسب برای این بیماری است.

معاینه فیزیکی در این بیماری اغلب کاملا طبیعی است. گاهی اوقات، خس خس سینه وجود دارد. در تشدید آسم، میزان تنفس افزایش می‌یابد، ضربان قلب افزایش می‌یابد و کار تنفس سخت می‌شود. افراد اغلب برای تنفس به عضلات جانبی احتیاج دارند و صداهای نفس می‌توانند کاهش یابد. توجه به این نکته مهم است که سطح اکسیژن خون به طور معمول حتی در اوج تشدید این بیماری نیز تقریبا طبیعی باقی می‌ماند. سطح پایین اکسیژن خون برای نارسایی قریب الوقوع تنفسی نگران کننده است. گاهی افراد نیاز به دستگاه اکسیژن ساز پیدا می‌کنند.

پزشکان چگونه آسم را تشخیص می دهند؟

تشخیص این بیماری با شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی آغاز می‌شود. مراکز درمانی با تشخیص این بیماری آشنا هستند اما ممکن است نیاز به متخصصانی مانند آلرژی یا ریه‌ها در باشند. علاوه بر شرح حال و معاینه، موارد زیر روش‌های تشخیص است که می‌تواند برای کمک به شناسایی این بیماری استفاده شود:

• آزمایش عملکرد ریه با اسپیرومتری: این آزمایش همزمان با تنفس بیمار در لوله، عملکرد ریه را اندازه گیری می‌کند. اگر عملکرد ریه پس از تجویز یک گشاد کننده برونش مانند آلبوترول، به طور قابل توجهی بهبود یابد، این موضوع اساسا تشخیص آسم را تأیید می‌کند. توجه به این نکته مهم است که آزمایش طبیعی عملکرد ریه احتمال این بیماری را رد نمی‌کند.
• اندازه گیری اکسید نیتریک بازدم (FeNO): این کار را می‌توان با یک مانور تنفسی سریع و نسبتا ساده، مشابه اسپیرومتری انجام داد. افزایش سطح اکسید نیتریک بازدم نشان دهنده التهاب T۲ است که در برخی از انواع این بیماری دیده می‌شود.
• آزمایش پوست برای آلرژن‌های معمولی
• آلرژی: وجود حساسیت به آلرژی‌های محیطی احتمال آسم را افزایش می‌دهد. نکته قابل توجه، آزمایش پوست برای آلرژی‌های محیطی دقیق‌تر از آزمایش خون (آزمایش in vitro) است. آزمایش آلرژی غذایی در تشخیص این بیماری کاربردی نیست.
• آزمایش خون: پزشکان اغلب آزمایش خون را برای آنتی بادی آلرژیک (IgE) و ائوزینوفیل‌ها انجام می‌دهند تا وجود آسم بالا در T۲ را تعیین کنند.
• سایر آزمایش‌های بالقوه اما کمتر مورد استفاده شامل آزمایش تحریک کننده مانند متاکولین است که آزمایش واکنش بیش از حد راه‌های هوایی را انجام می‌دهد. واکنش‌پذیری بیش از حد، تمایل لوله‌های تنفسی به منظور انقباض یا باریک شدن در پاسخ به عوامل تحریک کننده است. یک چالش منفی متاکولین، وجود این بیماری را غیرممکن می‌کند. گاهی اوقات متخصصان ائوزینوفیل‌ها، نشانگر دیگر التهاب «آلرژیک» را اندازه گیری می‌کنند که در این بیماری دیده می‌شود. اشعه ایکس قفسه سینه یا سی تی اسکن ممکن است ابر تورم را نشان دهد اما اغلب در آسم طبیعی است. آزمایشاتی برای رد سایر شرایط مانند آزمایش قلب نیز ممکن است در موارد خاص استفاده شود.

آلرژی و آسم: آیا ارتباطی وجود دارد؟

آلرژی و آسم دو مورد از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن در ایالات متحده هستند. آسم یک بیماری تنفسی است که باعث باریک شدن راه هوایی و ایجاد مشکل در تنفس می‌شود. از هر ۱۳ نفر ۱ نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. طیف گسترده‌ای از عوامل می‌تواند علائم را برای ۵۰ میلیون آمریکایی ایجاد کند که با آلرژی‌های داخلی و خارجی زندگی می‌کنند.

چیزی که بسیاری از مردم ممکن است متوجه نباشند این است که بین این دو وضعیت که اغلب با هم اتفاق می‌افتند، ارتباطی وجود دارد. اگر هر یک از این شرایط را تجربه کردید، می‌توانید از یادگیری در مورد ارتباط آن‌ها بهره‌مند شوید. انجام این کار به شما کمک می‌کند قرار گرفتن در معرض محرک‌ها را محدود کنید و علائم خود را درمان کنید.

علائم آلرژی و آسم

هم آلرژی و هم آسم می‌توانند باعث علائم تنفسی مانند سرفه و احتقان راه هوایی شوند. با این حال، علائم منحصر به فرد هر بیماری نیز وجود دارد و آلرژی ممکن است موارد زیر را باعث شود:

• خارش و ابریزش از چشم
• عطسه کردن
• آبریزش بینی
• خراش گلو
• بثورات و کهیر

آسم معمولا این علائم را ایجاد نمی‌کند و در عوض، افراد مبتلا به آسم موارد زیر را بیشتر تجربه می‌کنند:

• تنگی قفسه سینه
• خس خس سینه
• تنگی نفس
• سرفه در شب یا صبح زود

آسم ناشی از آلرژی

بسیاری از افراد یک بیماری را بدون دیگری تجربه می‌کنند اما آلرژی می‌تواند آسم را بدتر کند یا باعث تحریک آن شود. هنگامی که این شرایط بسیار مرتبط هستند، به عنوان آسم ناشی از آلرژی یا آلرژیک شناخته می‌شود. این مورد شایع‌ترین نوع آسم است که در ایالات متحده تشخیص داده می‌شود. ۶۰ درصد افراد مبتلا به آسم را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

بسیاری از همان موادی که باعث ایجاد آلرژی می‌شوند نیز می‌توانند بر افراد مبتلا به آسم تأثیر بگذارند. گرده گل، هاگ، گرد و غبار و شوره حیوانات خانگی نمونه‌هایی از آلرژن‌های رایج هستند. هنگامی که افراد مبتلا به آلرژی با آلرژن‌ها تماس پیدا می‌کنند، سیستم ایمنی آن‌ها مانند باکتری یا ویروس به آلرژن‌ها حمله می‌کند. این موضوع اغلب منجر به آبریزش چشم، آبریزش بینی و سرفه می‌شود.

همچنین آلرژی می‌تواند باعث تشدید علائم آسم شود. بنابراین، تماشای دقیق شمارش گرده‌ها، محدود کردن زمان سپری کردن در بیرون در روزهای خشک و بادخیز و توجه به سایر آلرژن‌هایی که ممکن است باعث واکنش آسمی شوند، برای افراد مبتلا به آسم می‌تواند مفید باشد.

سابقه خانوادگی بر شانس ابتلای فرد به آلرژی یا آسم تأثیر می گذارد. اگر یک یا هر دو والدین آلرژی داشته باشند، احتمال اینکه فرزندانشان آلرژی داشته باشند بسیار بیشتر است. داشتن آلرژی هایی مانند تب یونجه خطر ابتلا به آسم را افزایش می دهد.

درمان هایی برای کمک به آلرژی و آسم توصیه می شود

بیشتر درمان‌ها آسم یا آلرژی را هدف قرار می‌دهند و برخی از روش‌ها به طور خاص علائم مربوط به آسم آلرژیک را درمان می‌کنند.

• Montelukast (Singulair) دارویی است که در درجه اول برای آسم تجویز می‌شود و می‌تواند به علائم آلرژی و آسم کمک کند. این دارو به عنوان یک قرص روزانه مصرف می‌شود و به کنترل واکنش ایمنی بدن شما کمک می‌کند.
• واکسن‌های آلرژی با وارد کردن مقدار کمی از آلرژن به بدن شما کار می‌کنند. این موضوع به سیستم ایمنی شما اجازه می‌دهد تا تحمل خود را افزایش دهد و به این روش ایمونوتراپی نیز گفته می‌شود. معمولا به یک سری تزریقات منظم طی چندین سال نیاز دارد. تعداد بهینه سال‌ها مشخص نشده است اما اکثر افراد حداقل سه سال تزریق می‌کنند.
• ایمونوتراپی ضد ایمونوگلوبولین‌ ای (IgE) سیگنال‌های شیمیایی را در وهله اول هدف قرار می‌دهد که باعث واکنش آلرژیک می‌شوند. معمولا فقط برای افراد مبتلا به آسم پایدار متوسط تا شدید توصیه می‌شود که درمان استاندارد برای آن‌ها مؤثر نبوده است. نمونه‌ای از درمان ضد IgE، اومالیزوماب (Xolair) است.

توجه به این نکته مهم است که در حالی که ارتباط قوی بین آلرژی و آسم وجود دارد، بسیاری از محرک‌های احتمالی آسم وجود دارد که باید از آن‌ها آگاه بود. برخی از شایع‌ترین محرک‌های غیرحساسیت‌زا هوای سرد، ورزش و سایر عفونت‌های تنفسی هستند.

بسیاری از افراد مبتلا به آسم بیش از یک محرک دارند. هنگامی که می‌خواهید علائم خود را مدیریت کنید، خوب است از محرک‌های مختلف آگاه باشید. بهترین دفاع در برابر آلرژی و آسم این است که به محرک‌های خود توجه کنید زیرا ممکن است در طول زمان تغییر کنند.

حتی افرادی که هم مبتلا به آسم و هم آلرژی هستند، با اطلاع، مشورت با پزشک و انجام اقداماتی برای محدود کردن مواجهه با آن، می‌توانند به طور موثر هر دو بیماری را مدیریت کنند.

آیا می توان از آسم پیشگیری کرد؟

با افزایش شیوع آسم، مطالعات زیادی به دنبال عوامل خطرناک و راه‌های جلوگیری از این بیماری به طور بالقوه انجام گرفته است. نتایج نشان می‌دهند، افرادی که در مزارع زندگی می‌کنند در برابر خس خس سینه، این بیماری و حتی آلرژی‌های محیطی محافظت می‌شوند. نقش آلودگی هوا هم در افزایش بروز آسم و هم در رابطه با تشدید این بیماری زیر سوال رفته است.

تغییرات آب و هوا همچنین به عنوان عاملی در افزایش میزان این بیماری در حال مطالعه است. سیگار کشیدن مادران در دوران بارداری یک عامل خطر برای این بیماری و نتایج ضعیف است. دود تنباکو همچنین یک عامل خطرناک قابل توجه برای توسعه و پیشرفت این بیماری است. تحقیقات نشان می‌دهند که درمان آلرژی‌های محیطی با ایمونوتراپی آلرژن یا عکس‌های آلرژی، خطر ابتلا به آسم در کودک را کاهش می‌دهد. توسعه آسم در نهایت یک فرآیند پیچیده است که تحت تأثیر بسیاری از عوامل محیطی و ژنتیکی است و در حال حاضر هیچ روش اثبات شده‌ای برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری در فرد وجود ندارد. در نهایت، به یاد داشته باشید که اندازه گیری اکسیژن خون با اپل واچ می‌تواند در دوران کرونا به بیماران درگیر با آسم کمک کند.