همانطور که می‌دانید، بارداری کامل ۴۰ هفته طول می‌کشد. این روند به جنین زمان می‌دهد تا رشد کند. در هفته ۴۰، اندام‌ها معمولا به طور کامل رشد می‌کنند. اگر نوزاد خیلی زود به دنیا بیاید، ممکن است ریه‌ها به طور کامل رشد نکرده و به درستی کار نکنند. ریه‌های سالم برای سلامت کلی بسیار مهم است.
سندرم دیسترس تنفسی نوزادان یا RDS نوزادان ممکن است در صورتی رخ دهد که ریه‌ها به طور کامل رشد نکرده باشند. به طور معمول در نوزادان نارس رخ می‌دهد. نوزادان مبتلا به RDS نوزادی در تنفس طبیعی مشکل دارند. RDS نوزادی به عنوان بیماری غشای هیالین و سندرم دیسترس تنفسی نوزاد نیز شناخته می‌شود.
چه چیزی باعث ایجاد سندرم دیسترس تنفسی نوزاد می شود؟
سورفکتانت ماده‌ای است که ریه‌ها را قادر می‌سازد منبسط و منقبض شوند. همچنین کیسه‌های هوایی کوچک در ریه‌ها را باز نگه می‌دارد که به آلوئول‌ها معروف هستند. نوزادان نارس فاقد سورفکتانت هستند. این موضوع می‌تواند باعث مشکلات ریوی و مشکلات تنفسی شود. همچنین RDS ممکن است به دلیل یک مشکل رشدی مرتبط با ژنتیک رخ دهد.
چه کسانی در معرض خطر سندرم دیسترس تنفسی نوزادان هستند؟
ریه‌ها و عملکرد ریه در رحم رشد می‌کنند. هر چه نوزاد زودتر به دنیا بیاید، خطر ابتلا به RDS بیشتر می‌شود. نوزادانی که قبل از هفته ۲۸ بارداری به دنیا می‌آیند به ویژه در معرض خطر هستند. سایر عوامل خطر عبارتند از:
- یک خواهر و برادر با RDS
- حاملگی چند قلو (دوقلو، سه قلو)
- اختلال در جریان خون نوزاد در هنگام زایمان
- زایمان با سزارین
- دیابت مادر
علائم سندرم دیسترس تنفسی نوزادان چیست؟
یک نوزاد معمولا اندکی پس از تولد علائم RDS را نشان می‌دهد. با این حال، گاهی اوقات علائم در ۲۴ ساعت اول پس از تولد ایجاد می‌شود. علائمی که باید مراقب آن‌ها بود عبارتند از:
- رنگ مایل به آبی برای پوست
- گشاد شدن سوراخ های بینی
- تنفس سریع یا کم عمق
- کاهش خروجی ادرار
- غرغر کردن در هنگام نفس کشیدن
سندرم دیسترس تنفسی نوزادان چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر پزشک به RDS مشکوک باشد، آزمایش‌های آزمایشگاهی را برای رد عفونت‌هایی تجویز می‌کند که می‌تواند باعث مشکلات تنفسی شود. همچنین آن‌ها برای معاینه ریه‌ها رادیوگرافی قفسه سینه را درخواست می‌کنند. تجزیه و تحلیل گاز خون، سطح اکسیژن خون را بررسی می‌کند.
درمان های سندرم دیسترس تنفسی نوزادان چیست؟
هنگامی که نوزادی با RDS متولد می‌شود و علائم بلافاصله آشکار می‌شود، نوزاد معمولا در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) بستری می‌شود. سه درمان اصلی برای RDS عبارتند از:
- درمان جایگزینی سورفکتانت
- دستگاه تنفس مصنوعی یا فشار مثبت مداوم بینی (NCPAP).
- اکسیژن درمانی با کمک کرایه دستگاه اکسیژن ساز
درمان جایگزینی سورفکتانت به نوزاد سورفکتانتی می‌دهد که فاقد آن است. درمان از طریق یک لوله تنفسی درمان را ارائه می‌کند. این موضوع تضمین می‌کند که وارد ریه‌ها می‌شود. پس از دریافت سورفکتانت، پزشک نوزاد را به دستگاه تنفس مصنوعی متصل می‌کند. این کار باعث پشتیبانی تنفس اضافی می‌شود. آن‌ها ممکن است بسته به شدت بیماری چندین بار به این روش نیاز داشته باشند.
همچنین ممکن است نوزاد برای حمایت از تنفس به تنهایی درمان ونتیلاتور دریافت کند. ونتیلاتور شامل قرار دادن یک لوله در داخل نای است. سپس ونتیلاتور برای نوزاد تنفس می‌کند. یک گزینه پشتیبانی تنفسی کمتر تهاجمی، دستگاه فشار مثبت مداوم بینی (NCPAP) است. این اکسیژن را از طریق سوراخ‌های بینی توسط یک ماسک کوچک وارد می‌کند. برای کرایه ونتیلاتور را توصیه می‌کنیم از فروشگاه‌های معتبر اقدام کنید.
اکسیژن درمانی از طریق ریه‌ها اکسیژن را به اندام‌های نوزاد می‌رساند. بدون اکسیژن کافی، اندام‌ها به درستی کار نمی‌کنند. یک ونتیلاتور یا NCPAP می‌تواند اکسیژن را تجویز کند. در خفیف‌ترین موارد، اکسیژن را می‌توان بدون ونتیلاتور یا دستگاه CPAP بینی داد.
چگونه می توانیم از سندرم دیسترس تنفسی نوزاد پیشگیری کنیم؟
جلوگیری از زایمان زودرس خطر ابتلا به RDS نوزاد را کاهش می‌دهد. برای کاهش خطر زایمان زودرس، مراقبت‌های دوران بارداری مداوم را در طول بارداری انجام دهید و از استعمال دخانیات، مواد مخدر و الکل خودداری کنید. اگر احتمال زایمان زودرس وجود داشته باشد، مادر ممکن است کورتیکواستروئید دریافت کند. این داروها باعث رشد سریع‌تر ریه و تولید سورفکتانت می‌شوند که برای عملکرد ریه جنین بسیار مهم است.
عوارض مرتبط با سندرم دیسترس تنفسی نوزادان چیست؟
RDS نوزادان ممکن است در چند روز اول زندگی کودک بدتر شود. RDS می‌تواند کشنده باشد. همچنین ممکن است به دلیل دریافت بیش از حد اکسیژن یا به دلیل کمبود اکسیژن در اندام ها، عوارض طولانی مدت وجود داشته باشد. عوارض می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- تجمع هوا در کیسه اطراف قلب یا اطراف ریه ها
- ناتوانی های ذهنی
- کوری
- لخته شدن خون
- خونریزی در مغز یا ریه ها
- دیسپلازی برونش ریوی (اختلال تنفسی)
- پنوموتوراکس
- عفونت خونی
- نارسایی کلیه (در RDS شدید)
در مورد خطر عوارض با پزشک خود صحبت کنید. آن‌ها به شدت RDS نوزاد شما بستگی دارند. هر نوزادی متفاوت است. اینها به سادگی عوارض احتمالی هستند. ممکن است اصلا رخ ندهند. همچنین پزشک شما می‌تواند شما را به یک گروه پشتیبانی یا مشاور متصل کند. این موضوع می‌تواند به کاهش استرس عاطفی ناشی از برخورد با یک نوزاد نارس کمک کند.
آیا سندرم دیسترس تنفسی نوزادان خطرناک است؟
RDS نوزادان می‌تواند یک زمان چالش برانگیز برای والدین باشد. با پزشک اطفال یا پزشک نوزاد خود صحبت کنید تا در مورد منابعی راهنمایی کند که به شما در مدیریت چند سال آینده زندگی فرزندتان کمک می‌کند. آزمایشات بیشتر، از جمله معاینه چشم و شنوایی و فیزیکی یا گفتار درمانی، ممکن است در آینده ضروری باشد. به دنبال حمایت و تشویق از گروه‌های حمایتی باشید تا به شما در مقابله با استرس عاطفی کمک کنند. تنگی نفس عصبی در کودکان و دیگر بیماری‌های نوزادان اگر به موقع اقدام کنید قابل درمان است و عوارض کمتری را تجربه خواهند کرد.
